สมัยโบราณตอนปลาย (Late Ancient Era) : คริสต์ศตวรรษที่ 2 ถึงที่ 8
สมัยโบราณตอนปลาย (Late Ancient Era) เป็นช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 2 ถึงที่ 8 ครอบคลุมทั้งแผ่นดินใหญ่ยุโรปและบริเวณเมดิเตอร์เรเนียน เป็นการแบ่งยุคสมัยทางประวัติศาสตร์ที่ใช้โดยนักประวัติศาสตร์ในการบรรยายช่วงเวลาที่เปลี่ยนจากยุคโบราณคลาสสิกไปเป็นยุคกลาง
ช่วงเวลานี้มีลักษณะดังนี้
- การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตกในปี ค.ศ. 476 เป็นการสิ้นสุดของยุคโบราณคลาสสิก
- การขยายตัวและการพิชิตดินแดนของชนเผ่าอนารยชน
- การเพิ่มขึ้นของศาสนาคริสต์
- การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม
การแบ่งช่วงเวลาระหว่าง สมัยโบราณคลาสสิก กับ สมัยกลาง
เดิมที – นักประวัติศาสตร์มักมองว่าการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตกในปี ค.ศ. 476 เป็นการสิ้นสุดของยุคโบราณคลาสสิก
ในปัจจุบัน – นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่มองว่าการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตกเป็นเพียงจุดสิ้นสุดของยุคโบราณคลาสสิกในยุโรปตะวันตกเท่านั้น
ส่วนในบริเวณเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก – จักรวรรดิโรมันตะวันออกยังคงอยู่ต่อไปอีกกว่า 1,000 ปี ซึ่งทำให้นักประวัติศาสตร์บางท่านมองว่ายุคโบราณตอนปลายนั้นสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 800 ซึ่งเป็นปีที่จักรพรรดิเฮราคลิอัสแห่งจักรวรรดิโรมันตะวันออกเปลี่ยนชื่อจักรวรรดิเป็น “จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์“
สมัยโบราณตอนปลายเป็นช่วงเวลาที่มีความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและรุนแรง
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อทุกแง่มุมของสังคมและวัฒนธรรม การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ ได้แก่
- การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตกทำให้เกิดความวุ่นวายและความไม่มั่นคงทางการเมือง ส่งผลให้เกิดการแบ่งแยกดินแดนและการก่อตั้งอาณาจักรใหม่ ๆ
- การขยายตัวและการพิชิตดินแดนของชนเผ่าอนารยชนได้นำเอาวัฒนธรรมและประเพณีใหม่ ๆ เข้ามาสู่ยุโรป
- การเพิ่มขึ้นของศาสนาคริสต์กลายเป็นแรงผลักดันสำคัญต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม คริสต์ศาสนากลายเป็นศาสนาประจำรัฐของจักรวรรดิโรมันตะวันตกในปี ค.ศ. 380
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้นำไปสู่ยุคกลางซึ่งเป็นช่วงเวลาที่มีลักษณะเฉพาะตัวที่แตกต่างกันจาก ยุคโบราณคลาสสิก
เว็บไซต์ประวัติศาสตร์
ประวัติศาสตร์โลก
- ยุคโบราณ (Ancient Era)
- สมัยโบราณตอนต้น (Early Ancient Era)
- สมัยโบราณตอนปลาย (Late Ancient Era)
